II. GAP VE SANAYİ KONGRESİ

II. GAP VE SANAYİ KONGRESİ - SONUÇ BİLDİRGESİ

Entegre bir proje olan GAP (Güneydoğu Anadolu Projesi) doğal kaynaklar ve nüfus niceliği yönünden büyük bir kalkınma potansiyelini kendi bileşkesi içinde taşımaktadır. Bölge; sanayi, tarım, sosyo - kültürel, eğitim, sağlık, kentsel ve konut yerleşimi bileşenleriyle anıldığında, ekonomik yapı ve halkın gelir düzeyi itibariyle ülke ortalamasının gerisinde kalmaktadır.

Bu somut yaklaşımdan hareketle Makina Mühendisleri Odası adına Diyarbakır Şubesi sekreteryalığında 29/30 Eylül 2001 tarihlerinde Diyarbakır‘da ikincisi gerçekleştirilen GAP ve SANAYİ KONGRESİ‘ nin sonuç bildirisini kamuoyuna sunuyoruz.

1. Bölge sanayisinde; mevcut sektörlere yönelik nitelikli, yüksek ücretli, örgütlü, sigortalı iş gücüne ve sanayicilere dayalı yapılanma ihtiyaçlarına cevap vermek yerine, göreceli olarak gelişmiş batı bölgelerinin enerji ihtiyacını karşılamak için GAP projesinde baraj ve hidroelektrik santralleri yapımı ön plana çıkarılmıştır. Bu politikalar bölge sanayisini tam bir belirsizlik içerisine sokmuş,yatırımlar durma noktasına getirilmiştir.

2. Bölge sanayisinin belirsizlikten kurtulup üretken yatırımlara yönelebilmesi için devletin bölgeye ve bölge sanayicilerine yönelik politikalarının netleştirilmesi ve bölgeye yönelik bir sanayi politikası oluşturulması gereklidir.

3. Sanayicilerin sorunlarını çözümleyici projeler geliştirilmeli, bu projelerde istihdamı daraltıcı değil istihdamı genişleten ve yerel sanayiinin gelişmesine olanak sağlayan imalat sanayiine öncelik verilmelidir.

4. KOBİ‘ler desteklenmeli ve teşvik politikaları yeniden gözden geçirilerek bölge yapısına dinamizm sağlayacak yatırımlar gerçekleştirilmelidir.

5. Periyodik olarak sanayi ve kentlerin envanteri çıkarılarak bölgedeki gelişmeler izlenmeli ve belirlenen olumsuzlukları giderecek yapılanmalar sağlanmalıdır.

6. Ülke sanayisinin ve ekonomisinin gelişiminde doğa ve çevreye, üretime ve sosyal dengelere, ülkenin bağımsızlığına yol açacağı tahribat ve olumsuzluklar göz önüne alınarak yabancı sermaye yatırımlarını teşvik eden Endüstri Bölgeleri Yasa Tasarısı yasalaştırılmamalıdır.

Endüstri Bölgeleri Yasa Tasarısı yasalaşır ve uygulanır ise, bölgeler arası gelişmişlik düzeyi sorgulandığında en alt sırada yer alan GAP bölgesinde daha yukarıda da ifade ettiğimiz gibi olumsuzluklar daha da artacak ve bölgede daha yoğun tahribata, gelir dengesizliğinin daha da derinleşmesine, sosyal olumsuzlukların daha da artmasına neden olacaktır.

7. Bölgenin gelişmişlik düzeyinin artırılmasında ekonomik, sosyal ve kültürel içerikli projeler hazırlanmalı, üniversite, sanayi ve toplum işbirliği sağlanmalıdır.

8. Çevrenin ve doğal hayatın korunmasına ilişkin gerekli araştırma ve planlamalar yapılmalı; tarım alanlarına sanayi tesislerinin kurulmasının önlenmesi, planlı kentleşmenin sağlanması, sanayi atıklarının kontrol altına alınması, atıklar için geri dönüşüm projeleri ve teknolojilerinin kullanılması sağlanmalıdır.

9. GAP entegre projesinin bölgeye ve bölge halkına katkı sağlayabilmesi, karar ve uygulama süreçlerine bölge halkının iradesinin yansıtılması için gerekli olan araçlar oluşturulmalıdır.

10. Genel olarak bölgenin ana gelir kaynağı sayılan tarımın bitirilmesi yönündeki uygulamalar (Şeker Yasası,Tütün Yasası, Tarımda uygulanan desteğin kaldırılması vb.) derhal durdurulmalı, özelde bölgenin kalkınabilmesi için başta tarım, orman, hayvancılık, sanayileşme olmak üzere eğitim ve sağlık alanında gerekli çalışma ve organizasyonlar başlatılmalı ve uygulamaya geçilmelidir. Plansız, dengesiz ve düzensiz yapılan tarımın yarattığı olumsuzluklar (tuzlanma, çoraklaşma vb.) önlenerek verimlilik arttırılmalıdır.

Güvenlik nedeniyle bölgede tarıma kapalı verimli arazilerin kullanıma açılmasının koşulları yaratılmalı, hayvancılığın geliştirilmesi için uygulanan yayla yasakları kaldırılmalıdır.

11. Yerel yönetimlere; kentte yaşayanların doğrudan demokrasi istemlerini sunabilecekleri ve buna yanıt verebilecekleri, deneyimlerini geliştirebilecekleri alanlar yaratılmalıdır. Kent bilimi aşılanarak karar alma süreçlerine kentlilerin aktif katılımı sağlanmalıdır.

12. Kentlerin kimliğini ve belleğini oluşturan dokular, yapılar ve mimari öğeler ulusal kültür zenginliklerimizdir. Kentlerin kimliğini oluşturan yapı, tesis, alan ve mimari öğelerin tahrip edilmesinin önüne geçilmeli, korunması için önlemler alınmalıdır.

13. Yerel yönetimler tarafından; mevcut ve gelecekte oluşacak yerleşim birimlerine alt yapı, ulaşım ve çevre sorunları konusunda çözümler üretilmelidir.

14. Bölgede barış ortamının kalıcı hale getirilmesi için gerekli önlemler alınmalıdır. Zorunlu göç sonucunda boşaltılmış köylere geri dönüşün sağlanması için gerekli yatırımlar yapılmalıdır.